Łopuszno

Łopuszno – wieś w Polsce położona w województwie świętokrzyskim, w powiecie kieleckim, w gminie Łopuszno. Łopuszno - miejscowość usytuowana jest przy skrzyżowaniu ważnych tras komunikacyjnych Leży w odległości 31 km od Kielc

Łopuszno na mapie google

Współrzędne miejscowości
50° 56′ 55″ N
20° 15′ 30″ E

    * Pałac Dobieckich z 1897 r. z bramą murowaną z I poł. XVIII w. wzniesiony wg projektu Władysława Marconiego. Znajduje się przy ulicy Koneckiej 2. Przed wybudowaniem pałacu siedzibą Dobieckich był stary drewniany dwór. Drewniany dwór najprawdopodobniej spłonął i w jego pobliżu Eustachy Dobiecki zbudował nową siedzibę rodu. Po śmierci Eustachego Dobieckiego, cały majątek oddziedziczył Artur Dobiecki (bratanek Eustachego). Podczas działań wojennych w czasie I wojny światowej pałac spłonął i i popadł w ruinę. W roku 1936 przeprowadzono odbudowę zniszczonego obiektu. Po II wojnie światowej majątek ziemski przeszedł na rzecz Spółdzielni Produkcyjnej w Łopusznie. W latach 1947-1948 przeprowadzono remont i adaptację budynku na szkołę. Obecnie w budynku tym mieści się Liceum Ogólnokształcące im. kardynała Karola Wojtyły w Łopusznie.

Nazwa miejscowości pochodzi prawdopodobnie od łopianu (łopucha) - rośliny, która licznie występowała w tych okolicach. Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV w. W dokumencie z 1355 wieś zapisana została pod nazwą Łopuszna, w 1367 już jako Łopuszno. W XV w. wieś była własnością rodziny Łopuszańskich. Pod koniec XIV, lub na początku XV w. powstał tu pierwszy drewniany kościół. W XVII w. Łopuszno nabył Zygmunt Łącki. Kolejnymi właścicielami miejscowości byli Derszniakowie herbu Korczak.

W 1732 po ślubie Anny Derszniakównej z Janem Dobieckim herbu Ostoja dobra Łopuszna stały się własnością rodu Dobieckich. Majątek składał się z zabudowań dworskich otoczonych parkiem i czterech folwarków: Łopuszno, Jasień, Sady (bądź Chucisko) i Zarębieńce.

Pod koniec XIX w. w Łopusznie znajdowały się 62 domy. Wśród mieszkańców przeważała ludność żydowska. Na 828 osób zamieszkujących Łopuszno - 587 było narodowości żydowskiej. We wsi koncentrował się okoliczny handel, Łopuszno było zamieszkiwane przez dużą liczbę rzemieślników. Znajdował się tu kościół parafialny, sąd gminny, kancelaria gminna oraz bożnica. Jurysdykcji miejscowego sądu gminnego podlegały gminy: Łopuszno, Snochowice, Piekoszów i Zajączków.

Podania ludowe związane z nazwą i założeniem osady mówią, że w odległej przeszłości okolicę porastały gęsto łopuchy, zwane też łopianami, rośliny o dużych, rozłożystych liściach, sięgające 2 m wysokości. Od tej rośliny król Kazimierz Wielki zapożyczył nazwę osady. Dotarł tu, kiedy polował w przedborskich lasach, w pościgu za dziką zwierzyną. Chłop, który podkuwał królewskiego konia, zapytany o nazwę swej siedziby, nie podał jej, tylko wskazał ręką na wysokie rośliny. Na pytanie króla, jak się nazywają, odpowiedział: "Uopuśna, panie". Odtąd król kazał chłopu i osiadłym tu mieszkańcom nazywać osadę Uopuśna.

 W Łopusznie warto także zobaczyć  Kościół parafialny przebudowany pod koniec XIX w.