Tytułem wstępu

Na wstępie chciałam zaznaczyć, iż blog mój w żaden sposób nie aspiruje do miana jakiegoś poważniejszego przedsięwzięcia naukowego i ma głównie charakter hobbystyczny i w pełni amatorski. Intencją moją było, jest i będzie, zachęcenie czytelnika do odwiedzenia tych cudownych miejsc w Polsce oraz do zapoznania się z ich historią, klimatem. Poszczególne teksty (głównie w opisach miejscowości) pochodzą nieraz z trzech-czterech źródeł (całkowicie ze sobą przemieszanych), tak więc zdecydowałam się (przed wszystkim ze względu na czytelność i specyfikę przekazu www) nie podawać dziesiątków przypisów do każdego liczącego parę słów fragmentu. Informacje zamieszczone w w moim blogu dotyczące zamków pochodzą głównie z "Leksykonu zamków w Polsce" [ autorzy: Salm Jan, Kołodziejski Stanisław, Kajzer Leszek] oraz stron internetowych poświęconych temu zagadnieniu. Zaś wiadomości dotyczące samych miejscowości znajduję głównie w Wikipedii, na stronach tych gmin i miejscowości, bądź też ze stron prywatnych poświęconych danym miejscowościom czy obiektom. Jeżeli jednak, ktoś poczuje się urażony gdy wykorzystam jego wiadomości, proszę o kontakt. Napiszę sprostowanie lub usunę takowe wiadomości z mojego bloga.

Będę ogromnie wdzięczna za wszelkie uwagi, zarówno dot. ew. błędów rzeczowych, ortograficznych, faktograficznych i innych. Propozycje, pomysły, sugestie dot. układu treści, nowych tematów, i inne uwagi proszę przesyłać na adres: jagusinka@gmail.com
Tuż pod tym tekstem jest księga gości - możesz napisać co myślisz o moim blogu :)

PRZEPROWADZKA

Po dość długiej nieobecności postanowiłam wrócić do prowadzenia bloga o moich podróżach.

Jeśli macie ochotę mi towarzyszyć zapraszam na nową witrynę tutaj:


czytajcie, komentujcie, krytykujcie, subskrybujcie i wpisujcie się do księgi gości. Serdecznie zapraszam :)

KSIĘGA GOŚCI

KSIĘGA GOŚCI - pisz szczerze, każda opinia jest dla mnie ważna :)

Możesz tutaj napisać co myślisz o moim blogu :)

Obserwatorzy

czwartek, 11 listopada 2010

Sarny

Sarny – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ułęż. Zespół znajduje się w odległości ok. 2 km od drogi Warszawa – Lublin, przy jej odnodze prowadzącej przez Sarny do Ułęża. Usytuowany poza zabudowaniami, na północ od wsi, otoczony od wschodu i zachodu stawami hodowlanymi, od północy łąkami. Do dworu prowadzi nieutwardzona droga, obsadzona szpalerem topolowym. 


Współrzędne obiektu 
51°34'56.52"N
22°00'05.95"E


W XIX wieku w tej malowniczej okolicy powstał eklektyczny dwór, który wraz z pozostałością parku i stawem tworzy piękną całość. Pałac jest parterowy na planie prostokąta. Wieńczą go wieżyczki. Obecnie znajduje się w rękach prywatnych. Obecnie w skład zespołu wchodzą: rządcówka ( dom mieszkalny ) oraz obora. Oba budynki murowane pochodzące z ok. 1935 r ukryte są w wysokiej roślinności, podobnie jak dwie murowane piwnice. W pobliżu dworu, na płn-zach znajdują się współczesne budynki gospodarcze. 


Pierwsze wzmianki o Sarnach pochodzą z 1564 roku, gdy wieś należała do starostwa Stężyckiego. Brak jest jednak informacji o istnieniu w tym okresie dworu. Możemy natomiast przypuszczać że istniał już w XVII po wydzieleniu z dóbr królewskich. Pierwszymi znanymi właścicielami Sarn byli w 1673 roku Korzeniowscy. W XVIII wieku dobra sarnackie związane były z rodziną Dąbrowskich. W 1819 roku Adam Dąbrowski oraz jego siostry Anna Papiewska i Eleonora Smudianowa sprzedają Sarny Michałowi Dobrzyńskiemu. Prawdopodobnie Dobrzyńskiemu i jego dwóm synom możemy przypisać powstanie dworu w kształcie zbliżonym do obecnego. Zapewne wraz z dworem powstał zachowany w znikomej formie otaczający budynek park. Wydaje się, że późniejsi właściciele tj. Tomasz Krajewski – 1856 r , Julian i Eleonora Czachowscy – 1858 r niewiele nowego wnieśli. Dopiero nabycie majątku na publicznej licytacji w 1868 roku przez Krzeczkowskiego, wprowadziło pewne zmiany. Z nim możemy wiązać rozwój hodowli ryb w Sarnach, rozbudowanie dworu oraz części folwarcznej usytuowanej w znacznej mierze na wschód od dworu. Po śmierci Krzeczkowskiego dobra przekazano na Fundusz Stypendialny jego imienia. W dworze do II wojny światowej mieściła się szkoła podstawowa. W czasie II wojny światowej we dworze kwaterowali niemieccy oficerowie. W 1946 roku majątek przejęty został przez Skarb Państwa i oddany w użytkowanie Nadleśnictwu Puławy( biuro Nadleśnictwa Sarny i mieszkania służbowe dla rodzin).

Niewątpliwie centrum kompozycji stanowi, usytuowany na lekkim wzniesieniu dwór, w bezpośrednim otoczeniu którego brak jest roślinności. Pierwotnie poprzedzany od północy owalnym podjazdem od południa warzywnikiem, obecnie eksponuje się w naturalnie ukształtowanym otoczeniu. Dopiero w pewnym oddaleniu czyli wzdłuż granic założenia widać ślady świadomej kompozycji zieleni tj. obsadzenia drzewami wśród których zdecydowanie dominują topole. Otulinę zespołu tworzą stawy i łąka.

Zachowane budynki z lat 30-tych XX wieku nie tworzą powiązań widokowych, czytelną jest natomiast oś widokowa biegnąca ze wschodu na zachód, w stronę dawnych zabudowań folwarcznych, z których ocalała stodoła. Dwory stanowiły dawniej centra kultury ziemiańskiej i mieszczańskiej.

Klasycystyczny obiekt z drzewostanem jest przykładem budownictwa dworskiego na Lubelszczyźnie. Wpisany do rejestru zabytków w 1985 r. Położony wśród stawów kilka kilometrów od Ułęża. Budynek murowany, parterowy wzniesiony na planie prostokąta. Na narożach budynku dwie piętrowe wieżyczki. W jednej z sal dworskich zachował się ozdobny piec kaflowy. Po II wojnie światowej zamieszkiwany przez trzy chłopskie rodziny. Od kilku lat opuszczony, niszczał. W lipcu 1996 r dwór przeszedł w prywatne ręce.

tekst pochodzi ze strony: http://www.dwory.cal.pl