Tytułem wstępu

Na wstępie chciałam zaznaczyć, iż blog mój w żaden sposób nie aspiruje do miana jakiegoś poważniejszego przedsięwzięcia naukowego i ma głównie charakter hobbystyczny i w pełni amatorski. Intencją moją było, jest i będzie, zachęcenie czytelnika do odwiedzenia tych cudownych miejsc w Polsce oraz do zapoznania się z ich historią, klimatem. Poszczególne teksty (głównie w opisach miejscowości) pochodzą nieraz z trzech-czterech źródeł (całkowicie ze sobą przemieszanych), tak więc zdecydowałam się (przed wszystkim ze względu na czytelność i specyfikę przekazu www) nie podawać dziesiątków przypisów do każdego liczącego parę słów fragmentu. Informacje zamieszczone w w moim blogu dotyczące zamków pochodzą głównie z "Leksykonu zamków w Polsce" [ autorzy: Salm Jan, Kołodziejski Stanisław, Kajzer Leszek] oraz stron internetowych poświęconych temu zagadnieniu. Zaś wiadomości dotyczące samych miejscowości znajduję głównie w Wikipedii, na stronach tych gmin i miejscowości, bądź też ze stron prywatnych poświęconych danym miejscowościom czy obiektom. Jeżeli jednak, ktoś poczuje się urażony gdy wykorzystam jego wiadomości, proszę o kontakt. Napiszę sprostowanie lub usunę takowe wiadomości z mojego bloga.

Będę ogromnie wdzięczna za wszelkie uwagi, zarówno dot. ew. błędów rzeczowych, ortograficznych, faktograficznych i innych. Propozycje, pomysły, sugestie dot. układu treści, nowych tematów, i inne uwagi proszę przesyłać na adres: jagusinka@gmail.com
Tuż pod tym tekstem jest księga gości - możesz napisać co myślisz o moim blogu :)

PRZEPROWADZKA

Po dość długiej nieobecności postanowiłam wrócić do prowadzenia bloga o moich podróżach.

Jeśli macie ochotę mi towarzyszyć zapraszam na nową witrynę tutaj:


czytajcie, komentujcie, krytykujcie, subskrybujcie i wpisujcie się do księgi gości. Serdecznie zapraszam :)

KSIĘGA GOŚCI

KSIĘGA GOŚCI - pisz szczerze, każda opinia jest dla mnie ważna :)

Możesz tutaj napisać co myślisz o moim blogu :)

Obserwatorzy

czwartek, 20 stycznia 2011

Milejów

Milejów – wieś w Polsce położona w Obniżeniu Dorohuckim, w województwie lubelskim, w powiecie łęczyńskim, w gminie Milejów. Miejscowość leży przy drodze nr 829.


Współrzędne obiektu

51.2319
22.9245

W Milejowie znajduje się dwór drewniany, wybudowany w 1903 r. przez Antoniego Roztworowskiego według projektu architekta Jana Heuricha, otoczony parkiem z XIX w.

Niżej nad Wieprzem znajduje się budynek byłej gorzelni. W okresie PRL-u zespół dworski przeszedł we władanie Gminnej Spółdzielni "Samopomoc Chłopska" w Milejowie. Wokół budynku, zwanego popularnie "Dorotką" (od imienia córki dziedzica, która jak głosi legenda zginęła w tym miejscu), widoczne są pozostałości parku z XIX wieku z lipą drobnolistną uznaną za pomnik przyrody. 

Okolice Milejowa zasiedlone były w okresie prehistorycznym, o czym świadczą wykopaliska archeologiczne w Jaszczowie oraz znajdowane do dzisiaj narzędzia i broń z kamienia np.: ostrza siekierek, noży, groty oszczepów, itp. Pierwsze wzmianki pisane o Milejowie pochodzą z XV w. Spotykamy je u Jana Długosza. Według nich Milejów był jedną ze wsi należących do rycerza Jana Kuropatwy herbu Szreniawa. Później dobra milejowskie, w skład których, oprócz folwarku Milejów, wchodziły folwarki i wsie: Antoniów, Klarów, Maryniów, stały się własnością rodziny Pszonków, Sapiehów, Suffczyńskich, kasztelanostwa lubelskich, a od ok. 1800r. - Rostworowskich. Wędrujący po Polsce pod koniec XVII w. niejaki Verdum zastał w Milejowie „(...) piękny szlachecki dwór z wielkim ogrodem, przy którym płynie rzeka Wieprz, opatrzona pięknym mostem”. Z czasów Rzeczpospolitej szlacheckiej odnotować należy, iż Łańcuchów przez około sto lat posiadał prawa miejskie. Był też wraz z Jaszczowem ośrodkiem ruchu ariańskiego.

W 1827r. Milejów miał 42 domy i 282 mieszkańców. W połowie XIX w. dobra milejowskie powiększyły się, ponieważ Antoni Ignacy Rostworowski nabył od Henryka Potockiego dobra jaszczowskie, stanowiące wcześniej własność gen. Ludwika Kickiego, uczestnika Powstania Listopadowego, poległego w bitwie pod Ostrołęką (1831). W ten sposób w skład majątku Rostworowskich włączone zostały folwarki i wsie: Jaszczów, Starościce, Natalin, Białka, Wólka Białecka, Zgniła Struga. Ogólna powierzchnia dóbr wynosiła ok. 7000 mórg. Milejów początkowo należał do parafii Łańcuchów, ale w 1858r. po usilnych staraniach Antoniego Rostworowskiego i Heleny z Suflczyńskich Chrapowickiej, erygowano parafię Milejów. Z ich fundacji wybudowany też został w 1859r. kościół murowany, którego budowniczym był Konstanty Hendiger z Krasnegostawu. W 1863r., gdy wybuchło Powstanie Styczniowe, walki objęły także nasze strony. Jeden z uczestników powstania Romuald Kostkowski pochowany został na cmentarzu w Milejowie.

Początki rozwoju gospodarczego sięgają przełomu XVIII i XIX w. W 1885r. Słownik Geograficzny Królestwa polskiego podaje, że w Milejowie leżącym w gminie Brzeziny i powiecie chełmskim; jest piec wapienny, cegielnia, smolarnia, są pokłady kamienia wapiennego i torfu oraz istniały znaczne plantacje tytoniu. Dalsze przyspieszenie rozwoju gospodarczego gminy wiązało się z budową pod koniec XIX w. stacji kolejowej w Jaszczowie na szlaku Kolei Nadwiślańskiej. Największym jednak osiągnięciem było powstanie w Milejowie w 1907 r. pierwszego dużego zakładu przemysłowego, jakim była cukrownia. W skład zarządu, który nadzorował cukrownię weszli ziemianie : Józef Drecki z Krzesimowa, Leon Przanowski z Krasnego, August Popławski z Łysołaj i Antoni Roztworowski z Milejowa. Dyrektorem został Stefan Jabłoński z Warszawy. Budowę rozpoczęto w 1907 r. a ukończono jesienią 1908 r., jeszcze przed kampanią cukrowniczą. Równocześnie rozpoczęto prace przy budowie bocznicy do Jaszczowa, kolejek dojazdowych do Krzesimowa, przez Antonimów, do Zgniłej Strugi przez Jaszczów i Białkę i później do Ciechanek Łańcuchowskich. Rozpoczęto też budowę dwóch domów mieszkalnych dla rzemieślników i budynku dla dyrektora. Cukrownia zatrudniała średnio 160 stałych pracowników. Głównymi plantatorami buraków byli okoliczni ziemianie, ale też włościanie. Niestety wielki kryzys gospodarczy, którego skutkiem był upadek cukrowni w Milejowie w 1935 r. zahamował rozwój Gminy.

W 1929 r. oddano do użytku w Milejowie nowy budynek szkoły podstawowej, siedmioklasowej, spełniającej rolę szkoły zbiorczej. W okresie okupacji dużym osiągnięciem było tajne nauczanie. Prowadzone było na szczeblu szkoły średniej w ośrodku Milejów- Jaszczów. Organizatorem nauki była Natalia Nakraszowa. Lekcje w szkole rozpoczęły się 1 października 1942 r. i trwały do końca okupacji. Zajęcia odbywały się w szkole w Jaszczowie i w domach prywatnych. Na egzaminy przyjeżdżali nauczyciele z Lublina, będący członkami Tajnej Organizacji Nauczycielskiej.

Opuszczony przez Niemców zakład przetwórczy w Milejowie został w 1944 r. przekształcony w państwowy Zakład Przetwórstwa Owocowo - Warzywnego. Szczególnie szybko zaczął się rozwijać po 1955 r., gdy jego dyrektorem został Tadeusz Sobiński. W latach późniejszych duży wkład w rozwoju zakładu wnieśli dyrektorzy: Tadeusz Kita oraz Władysław Mazur. Rozwój zakładu przyczynił się do rozwoju Milejowa, jak też całego regionu. W Milejowie powstał Dom Kultury, Ośrodek Zdrowia, stadion sportowy, Liceum Ogólnokształcące, wybudowano bloki mieszkalne. Monopolistą w handlu była Gminna Spółdzielnia "Samopomoc Chłopska", która wybudowała w Milejowie duży pawilon handlowy, piekarnię i restaurację.

W 1944 r. z tajnych kompletów powstało w Milejowie Liceum Ogólnokształcące. Przez rok było to najpierw Prywatne Koedukacyjne Gimnazjum Ogólnokształcące, później własność Gminy, a od 1950 r. Państwowa Szkoła Ogólnokształcąca stopnia licealnego. W latach 1968-70 wybudowano nowy budynek liceum, a w 1971 r. nadano szkole imię Simona Bolivar. W 1968 r. powstała Milejowska Spółdzielnia Lokatorsko - Własnościowa.

Do jednych z ważniejszych zabytków kultury jest kościół parafialny w Milejowie pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny- murowany wybudowany w latach 1855-1859 z fundacji Heleny z Sufczyńskich Chrapowickiej oraz Stanisława i Antoniego Roztworowskich. Budowniczym kościoła był Konstanty Hendiger, który zaprojektował go w stylu eklektycznym. W latach 1990-1996 kościół został rozbudowany, ale z zachowaniem dawnego stylu. Przy kościele znajduje się dzwonnica z trzema dzwonami. Całość ogrodzona jest murem z bramą żelazną.

Do zabytków kultury można również zaliczyć budynek dawnej cukrowni. Cukrowania- murowana powstała w 1907 r., była własnością spółki akcyjnej. W skład zarządu spółki wchodzili okoliczni ziemianie, między innymi Antoni Roztworowski. Wraz z cukrownią wybudowano dwa domy pracownicze, tzw. "ósmak" i "szesnastak". W czasie drugiej wojny światowej Niemcy w budynkach po cukrowni uruchomili produkcję marmolady i płatków ziemniaczanych dla potrzeb frontu. Po wojnie powstał w tym miejscu zakład przetwórstwa owocowo-warzywnego. Obecnie po prywatyzacji zakład jest własnością spółki "Fructo-Maj".

Cmentarz w Milejowie założony był w drugiej połowie XIX w. równocześnie z kościołem parafialnym. Znajduje się na nim grób nieznanego żołnierza z 1939 r., jak też grób powstańca styczniowego- Romualda Kostkowskiego. W latach 90-tych, pod koniec XX w. wzniesiono kaplicę cmentarną i wytyczono pole pod nowe części cmentarza.

Do dworu jechaliśmy kierując się wskazówkami jednej z mieszkanek Milejowa i oczywiście skręciliśmy za wcześnie. Wyjeżdżając już z miejscowości dojechaliśmy do skraju lasu i przypadkiem natrafiliśmy na Krzyż Niepodległościowy, który usypany został przez mieszkańców Milejowa i Jaszczowa w latach 1918-1919.

Czasami przez przypadek można trafić w całkiem ciekawe miejsce :D

Miejsce warte upamiętnienia. Zbyt rzadko wracamy do tych lat  historii Polski.

środa, 19 stycznia 2011

Podwierzbie

Podwierzbie – wieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie ryckim, w gminie Ryki.


Współrzędne obiektu
51.546764
21.945304


We wsi znajduje się dwór z pierwszej połowy XIX w., rozbudowany o część murowaną w 1900 roku. Przebudowany z rozebraniem ganka w 1988 roku.

 Pierwszy raz nazwa Podwierzbie pojawia się w zapisach metrykalnych w 1649 r. Do tego czasu występuje jako Przedmieście (Bobrownik) lub jako Wierzbie na oznaczenie pól leżących na wschód od kościoła gęsto porośniętych wierzbami.

W 1636 r. mieszkało tu 12 rodzin, w 1683 r. 20 rodzin, w 1797 r. 22 rodziny. W języku potocznym mieszkańców Bobrownik do dnia dzisiejszego Podwierzbie nazywane jest „Przedmieściem”. Również dwór w Podwierzbiu nazywany jest „dworem na Przedmieściu”.

   Dzierżawcami i użytkownikami majątku Podwierzbie byli od 1837 r. Gruszecki 1837-1842, Wąsowicz 1842-1856, Skotnicki 1856-1898, Stanisław Bogusławski 1898-1923, Jan Bogusławski  1923-1944.

   Do 1944 r. w skład majątku Podwierzbie wchodził folwark Wymysłów razem około 150 ha. Zabudowania dworskie: murowany czworak na Wymysłowie i murowana obora.

W Podwierzbiu dwa murowane czworaki, murowana obora-stajnia, drewniana stodoła, murowana chlewnia, murowany spichrz, dwuczęściowy budynek mieszkalny, starsza część drewniana z lat 20 ub. wieku i późniejsza murowana cześć z lat 70 ub. wieku.

Zachowały się do chwili obecnej: murowany śpichlerz, dom mieszkalny przerobiony do potrzeb dwu rodzin i murowany chlew przerobiony na magazyn dla potrzeb piekarni zbudowanej w latach 50 naszego stulecia. Ziemię rozparcelowano w ramach reformy rolnej w 1945 r.

 Jan Skotnicki (ur. 29 sierpnia 1876 w Bobrownikach, zm. 14 stycznia 1968 w Podkowie Leśnej) syn właściciela ziemskiego. Po odzyskaniu niepodległości piastował wysokie stanowisko wiceministra Kultury i Sztuki. Największy jednakże rozgłos zyskał on jako znany i ceniony malarz Młodej Polski, autor wielu pejzaży, scen rodzajowych i kompozycji fantastycznych: "Piast i Rzepicha", "Stara Baśń ”, „Zamiatacze ulic".

wiadomości zaczerpnięte z dokumentów parafii Bobrowniki.