Domiechowice – wieś w Polsce położona w województwie łódzkim, w powiecie bełchatowskim, w gminie Bełchatów. Domiechowice należą obecnie do Bełchatowa. Znaleźć trzeba ulicę Czapliniecką i kierować się w stronę Zelowa. Dwór położony jest po lewej stronie drogi i jest dobrze widoczny.
Murowany dwór w Domiechowicach wzniesiono prawdopodobnie w 1880 roku (niektóre źródła podają, że było to później). W roku 1901 dobra te zostały odkupione od Wilhelma Krebs'a przez Stanisława Pięniążka, który w latach 1921-1922 przebudował dwór.
Pierwsze wzmianki o miejscowości pochodzą z XIV wieku. W 1390 właścicielem Domiechowic był Miczek Domiechowski herbu Prawdzic. Na początku XVI wieku należały do dóbr rodziny Bąków, herbu Zadora, a w 1502 objął je Jarosław Łaski, herbu Korab – były to dobra jego drugiej żony (od ok. 1486), Zuzanny, córki kasztelana rozpierskiego Zbigniewa Bąka. W latach 1552-1553 z Domiechowic od 9 osadników i 8 łanów pobór płacił Jan Broniowski. Znajdowała się tu wówczas karczma. W latach 1783-1784 Domiechowice należały do rodziny Białobrzeskich.
W XIX wieku Domiechowice były wsią i folwarkiem w powiecie piotrkowskim, gminie Bełchatówek i parafii Parzno. Posiadała ona gorzelnie. W 1828 roku podatek z wsi do Kasy Obwodu Piotrkowskiego opłacał Stanisław Kaczkowski. W 1827 mieszkało tu 13 dymów i 130 mieszkańców. W 1867 dobra domiechowskie obejmowały ok. 1230 ha (2196 mórg) ziemi folwarcznej, a wieś miała 55 osad i ok. 161 ha gruntu (288 morgów).
W XIX wieku wieś należała do Wilhelma Krebsa, po którym została odziedziczona przez syna – Fryderyka. W 1901 właścicielem Domiechowic został Stanisław Pieniążek. On zapewne wybudował obecnie istniejący dwór. Po nim od 1929 majątkiem zarządzał jego syn Stefan wraz z macochą. W czasie II wojny światowej Domiechowice zajęli Niemcy, wysiedlając rodzinę Pieniążków. Ci przenieśli się do Woli Krzysztoporskiej, gdzie Stefan pełnił w tamtejszym majątku funkcję rządcy. Po 1945 dwór z parkiem przejęło państwo, a majątek ziemski uległ parcelacji. W tym czasie rozebrano otaczający park parkan, a także niektóre budynki gospodarcze. W dworze mieściła się do 1962 szkoła podstawowa. Bezpośrednio po wojnie funkcjonowała tam również 3-klasowa wieczorowa szkoła rolnicza. Miała tu także siedzibę Gromadzka Rada Narodowa. Później znajdowały się tu mieszkania dla nauczycieli. W 1974 roku zespół parkowy przejął ośrodek wypoczynkowy Kopalni Węgla Brunatnego w Bełchatowie (dwór na własność, a park w użytkowanie wieczyste), która w 1999 odsprzedała go obecnemu właścicielowi.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz