Osieck

Osieck – wieś w Polsce położona w województwie mazowieckim, w powiecie otwockim, w gminie Osieck.

Osieck na mapie google

Współrzędne miejscowości

N 51.968028

E 21.419220

Nazwa Osieck pochodzi od staropolskiego wyrazu - osiek, oznaczającego warownię leśną zbudowaną pni drzewnych. Pierwsze wzmianki o Osiecku datowane są na VII-X wiek, kiedy to został zaznaczony na mapie Mazowsza z wczesnego średniowiecza sporządzonej przez Bogusława Gerlacha. Istnienie wcześniejszej osady udowodnione zostało przez badania archeologiczne, które odkryły cmentarzysko datowane na I-III wiek n.e.  

Rozkwit miejscowości nastąpił w XIV wieku kiedy to wybudowano tu okazały dwór myśliwski, który służył książętom mazowieckim w czasie licznych łowów. Król Zygmunt August 27 października 1558 r wydał dekret nadający osadzie Osieck prawa miejskie. Król wielokrotnie bywał w owym dworze a w XVII wieku schronił się w nim wraz z całą rodziną przed panująca wtedy zarazą.

W okresie potopu szwedzkiego Osieck został doszczętnie zniszczony. Po wojnie właścicielami dóbr stali się Bielińscy, którzy starali się przywrócić miastu dawną świetność. Jednak historia znowu pokrzyżowała te plany. Wojna polsko-rosyjska, Insurekcja Kościuszkowska, a następnie III rozbiór Polski dopełniły upadku miasta.

Ostatecznie ukazem carskim z 1 czerwca 1869 r za czynny udział mieszkańców w powstaniu listopadowym 1830-1831 i styczniowym 1863-1865 Osieck został pozbawiony praw miejskich.

  W XIII wieku został w Osiecku wybudowany kościół parafialny pw Świętego Batłomieja. Spłonął on w 1566 rok . a na jego miejsce w 1672 roku wybudowano nowy, który z kolei uległ zniszczeniu w okresie potopu szwedzkiego.

Bezpośrednio po tym zdarzeniu, w roku 1778 ks Andrzej Reptowski wybudował kościół  w stylu barokowym, który z kolei uległ zniszczeniu w wyniku wojen polsko-ruskich. W 1881 roku został on rozebrany.

Dopiero latach 1902 - 1904 został wybudowany nowy, istniejący do dziś, kościół, tym razem w stylu neogotyckim pod wezwaniem Świętych Andrzeja i Bartłomieja.

W czasie zaciętych walk we wrześniu 1939 r o uchwycony przez Niemców przyczółek pod Górą Kalwarią. W wyniku bombardowań i ostrzału artyleryjskiego spłonęła doszczętnie większość zabudowy.